Suunto 9 Peak - dokładność GPS

Dokładność GPS to chyba jeden z dwóch najbardziej ekscytujących parametrów określających jakość zegarków sportowych. Drugim, zwłaszcza w ostatnim czasie, jest precyzja pomiaru tętna z nadgarstka. Takie przynajmniej odnoszę wrażenie obserwując reakcję dużej grupy zainteresowanych osób. Dzisiaj przyjrzymy się dokładności GPS jaką oferuje nam Suunto 9 Peak.

Po pierwszych wrażeniach, gdzie dość ogólnie opisywałem zegarek i jego funkcje, czas na serię konkretnych wpisów, w których postaram się szczegółowo omówić wybrane tematy. Na początek przyjrzymy się jakości rejestrowanych danych GPS przez Suunto 9 Peak. Zapraszam do zapoznania się z materiałem.

Zegarki marki Suunto od samego początku szczyciły się wysoką dokładnością rejestrowanych danych GPS. Przez wiele lat Suunto Ambit 3 dzierżył miano króla w aspekcie tych pomiarów. Kolejne modele fińskiego producenta nie wypadały już tak dobrze na tle konkurencji jak wspomniany wyżej Ambit. Wydaje się, że Suunto powoli wraca do formy, a ich ostatnia premiera - Suunto 9 Peak - to wyczekiwany powiew świeżości w linii zegarków serii 9.

Zacznijmy od trybów pomiarowych jakie oferuje 9 Peak , a jest ich całkiem sporo. Do dyspozycji mamy:

• GPS+QZSS
• GPS+QZSS+Glonass
• GPS+QZSS+Galileo
• GPS+QZSS+BeiDou
  
  

Dla niewtajemniczonych krótkie wyjaśnienie powyższych terminów.

GPS to oczywiście globalny system nawigacji rodem z USA. QZSS (Quasi-Zenith Satellite System) to japoński system regionalny, który wspiera system GPS i poprawia jego dokładność na obszarze wschodniej Azji i Oceanii. Glonass i BeiDou to, podobnie jak amerykański GPS, globalne systemy nawigacyjne utworzone odpowiednio przez Rosję i Chiny. Mamy jeszcze Galileo, czyli europejski system nawigacji satelitarnej - teoretycznie najbardziej dokładny z wymienionych powyżej.

Która konfiguracja zapewnia najlepsze wyniki? Mówiąc krótko - to zależy 😁. W teorii powinno być to GPS/QZSS + Galileo, ale w praktyce w innych zegarkach wcale nie musi tak być. Zależy to bowiem nie tylko od samego systemu nawigacji, ale również oprogramowania sprzętu, które ów dane wykorzystuje. Odnoszę wrażenie, że potencjał Galileo ciągle nie jest w pełni wykorzystywany. Być może wynika to z faktu, że system ten działa od stosunkowo krótkiego czasu.

Wracając jednak do głównego bohatera tego tekstu - Suunto 9 Peak, według moich obserwacji, najdokładniej rejestruje ślad w trybie GPS/QZSS + Galileo.

Dalej odpowiednio umieściłbym: GPS+QZSS+BeiDou, a następnie GPS+QZSS+Glonass. W realu różnice pomiędzy wymienionymi trybami są minimalne. Dla większości osób pewnie bez znaczenia. Nie zmienia to jednak faktu, że zapewniają one lepsze wyniki niż tryb podstawowy - GPS+QZSS, co jednak nie jest żądnym zaskoczeniem.

*UWAGA* - po wrześniowej aktualizacji Suunto 9 Peak miewa problemy w trybie GPS/QZSS+Galileo - więcej informacji na końcu wpisu.

Dokładność GPS

Na początek informacja na temat terenu, gdzie prowadzone były testy, bo to oczywiście może mieć wpływ na jakość uzyskanych danych. Biegam niemal wyłącznie w terenie, unikam asfaltu i chodników jak mogę 😉. Głównym obszarem treningowym w moim przypadku jest las. Biegam zarówno po szerokich drogach przeciwpożarowych jak również wąskich, leśnych ścieżkach. Drzewa, zwłaszcza liściaste, mogą znacząco zagłuszać sygnał GPS, co finalnie może negatywnie wpływać na jakość uzyskiwanych danych. Nie będę tutaj wchodził w szczegóły, chciałbym jedynie zaznaczyć, że bieganie w lesie jest potencjalnie narażone na większe niedokładności pomiarowe, niż bieganie na otwartej przestrzeni i warto to mieć z tyłu głowy.

Więcej o dokładności odbiorników GPS pisałem przy okazji recenzji Coros'a Pace 2, dlatego odsyłam do tego tekstu. Jeżeli zaś chodzi o sprzęt porównawczy dla Suunto 9 Peak, to w testach wykorzystywałem dwa zegarki: Suunto Spartan Ultra oraz Coros Pace 2. Ten pierwszy to następca wspomnianego wyżej Ambita 3, a drugi to ubiegłoroczny, bardzo udany, model firmy Coros, o którym dokładniej możecie przeczytać w jego recenzji.

Tryby baterii

Suunto 9 Peak posiada 4 zdefiniowane tryby baterii, które mają bezpośredni wpływ na dokładność rejestrowanej ścieżki. Do dyspozycji mamy: Osiągi (domyślny), Wytrzymałość, Ultra i Wycieczka.

Oprócz wyżej wspomnianych trybów zdefiniowanych możemy utworzyć niestandardowy tryb baterii z własnymi ustawieniami. Tryb niestandardowy powiązany jest z wybranym trybem sportowym, dzięki czemu można utworzyć niestandardowy tryb baterii dla każdego trybu sportowego.

Priorytetem w tym teście była dokładność, dlatego wszystkie powyższe ślady realizowane były w najdokładniejszym trybie, czyli Osiągi.

 

Spartan vs. Peak

W porównaniu z czteroletnim Suunto Spartan Ultra, Suunto 9 Peak w temacie zapisu GPS radzi sobie zauważalnie lepiej. Ktoś może zapytać, czemu w ogóle porównywać go do tak starego modelu? Wyszedłem z założenia, że nie wymieniamy zegarków sportowych co rok lub dwa. Dlatego z perspektywy użytkowników Suunto mających kilkuletni sprzęt takie porównanie może okazać się wartościowe. Jeżeli jesteś jedną z takich osób i zastanawiasz się, czy warto wymienić sprzęt na nowszy odpowiem krótko - warto. Jakość rejestrowanych danych jest wyraźnie lepsza niż w przypadku starszego modelu, chociaż dodam od razu, że nie jest idealnie. Jednak jeżeli uwzględnimy dodatkowo świetną opcję - Snap to Route - to mamy w tym wypadku sprzęt o znacznie większych możliwościach.

Poniżej kilka zrzutów prezentujących ślady dla Suunto 9 Peak i Suunto Spartan Ultra.

Suunto 9 Peak zdecydowanie dokładniej rejestruje ślad GPS na skrzyżowaniach, kiedy zmieniamy kierunek biegu.

Dużo rzadziej zdarza mu się też rejestrować ślad z przesunięciem do szlaku nawet w warunkach dużego zalesienia.

Jeżeli ktoś chciałby dokładniej przeanalizować powyższy ślad, umieszczam poniżej linki do kilku map:

MAPA 1

https://www.google.com/maps/d/edit?mid=1Ru96uMy5n0-7TlIlYkw1qJk3XWbpdTrT&usp=sharing

MAPA 2

https://www.google.com/maps/d/edit?mid=12f8hEFjlIO3gNmNirL-dAy6PkJXa9PIw&usp=sharing

MAPA 3

https://www.google.com/maps/d/edit?mid=1t-igKTW6NMhi81huDAnDmXEUVzDvdfHg&usp=sharing

 
Suunto vs. Coros

Sytuacja zmienia się kiedy na warsztat porównawczy weźmiemy Coros'a Pace 2. Tutaj w zależności od odcinka bardziej dokładny jest jeden bądź drugi zegarek. Globalnie powiedziałbym nawet, że Pace 2 rysuje dokładniejszą linię. Nie chodzi tutaj o to, że jest ona bardziej wygładzona, przez co przyjemniejsza dla oka, ale bardziej o precyzje na zakrętach, czy oddalenie od szlaków. Co widoczne jest na poniższych materiałach.

 

Sytuacja zmienia się oczywiście na korzyść Peak'a kiedy skorzystamy z funkcji Snap to Route. Co jednak nie może być żadnym zaskoczeniem. Suunto 9 Peak prowadzi wówczas idealnie po ścieżkach.

  

Jednak w ujęciu ogólnym zegarek Coros Pace 2 wypadł lepiej w tym porównaniu. Przyznaje, że było to dla mnie dużym zaskoczeniem. Z jednej strony zdaję sobie sprawę, że Suunto 9 Peak jest na rynku raptem od kilku tygodni, podejrzewam więc, że z każdą aktualizacją oprogramowania sytuacja będzie się poprawiać. Pamiętajmy jednak, że Coros Pace 2 jest 2,5 raza tańszy od najnowszej propozycji Suunto. Dlatego, wydaje mi się, że od sprzętu za ponad 2,5 tys. złotych możemy oczekiwać zdecydowanie więcej.

Poniżej zamieszczam linki do map z przykładowymi śladami GPS.

MAPA 1

https://www.google.com/maps/d/edit?mid=1O8S6NgaDGJtOvs2lU8fhh5cpceJCst-f&usp=sharing

MAPA 2

https://www.google.com/maps/d/edit?mid=1-LF61NtqAWL1thGBY-0cifdN_U0w_NWB&usp=sharing

Snap to Route, czyli Zadana trasa

To najbardziej ekscytująca nowość, która miała swoją premierę wraz z debiutem Suunto 9 Peak, dlatego postanowiłem uhonorować ją osobnym rozdziałem 😉. O Snap to Route (StR) ogólnikowo pisałem już w pierwszej części recenzji Peak'a, teraz rozwinę temat, bo warto znać tę funkcję.

Celem StR jest doklejenie naszego śladu GPS do zdefiniowanej wcześniej trasy. Czyli żeby skorzystać z tej funkcji już na wstępie musimy mieć gotowy plan na nasz trening i sporządzoną trasę po której chcemy się poruszać. Co dzięki temu zyskujemy? Dokładny ślad GPS, a co za tym idzie - rzeczywiste tempo biegu. Jest to zatem świetna opcja na zawody, czy konkretny trening tempowy. Nie sprawdzi się w wypadku spontanicznych wycieczek biegowych.

Głównym założeniem StR jest wyeliminowanie niedokładności związanych z zapisem śladu GPS. Dopóki będziemy w odległości 100 metrów od wskazanej trasy nasz ślad będzie do niej dociągany. Jeżeli oddalimy się na odległość powyżej 100 metrów, "odklejamy" się od trasy i zegarek rejestruje standardowy ślad GPS. Gdy jednak ponownie zbliżymy się do zadanej ścieżki (na ok. 20 m), ślad ponownie zostanie dociągnięty do trasy. Na poniższym zrzucie możecie zobaczyć jak wygląda to w praktyce.

Zbaczanie ze definiowanie wcześniej trasy podczas treningu generować będzie niedokładności, zwłaszcza jeżeli będziemy się poruszać w okolicach zdefiniowanego śladu. Przykład poniżej, gdzie moja realna ścieżka przebiegała po pomarańczowej, przerywanej linii. Jednak z racji bliskiego sąsiedztwa przebiegu zdefiniowanego wcześniej szlaku (niebieska przerywana linia), przez pewien czas zegarek dociągał do zdefiniowanej ścieżki, którą wybrałem przed rozpoczęciem treningu.

Warto o tym pamiętać jeszcze z jednego powodu. Tworzenie tras w aplikacji Suunto odbywa się w oparciu o dane przestrzenne z baz Open Street Map, które nie zawsze są zgodne z ich rzeczywistym przebiegiem. Tyczy się to zwłaszcza obszarów leśnych, czy górskich, gdzie często przebieg szlaku widoczny na mapie jest tylko orientacyjny. W takim wypadku nasz ślad GPS będzie "dociągany" do tego orientacyjnego przebiegu. Dobrym przykładem jest poniższy zrzut, gdzie Suunto "dociąga" do szlaku, chociaż w rzeczywistości jego przebieg jest nieco inny - zbliżony do śladu z Coros'a Pace 2.

Ze Snap to Route raczej nie będziemy korzystać na co dzień. Nie świadczy to jednak, że jest to opcja nieistotna. Wręcz przeciwnie, uważam, że to świetne rozwiązanie, które idealnie sprawdzi się podczas zawodów lub w sytuacji, kiedy zależy nam na dokładnej długości trasy, a teren nie sprzyja dokładnym pomiarom np. wysokie budynki w centrum miasta, czy leśne ścieżki.

Na koniec jeszcze jedna uwaga - kierunek przebiegu utworzonej ścieżki ma znaczenie. Jeżeli będziecie biegać wzdłuż zadanej ścieżki, ale w przeciwnym kierunku zegarek co kilkanaście sekund będzie "pikał" i informował o zejściu ze szlaku. Jest to bardzo irytujące, a dodatkowo generuje błędy w pomiarach.

Podsumowanie

Krótko mówiąc - jest dobrze, ale może być lepiej 😉. Dokładność pomiarów GPS w Suunto 9 Peak stoi na wysokim poziomie. Nie jest to jednak poziom przewyższający inne, współczesne zegarki outdorowe. Zdaje się, że czasy kiedy seria Ambit była kilka kroków przed konkurencją odeszły w zapomnienie. Niejednokrotnie zdarza się, że to produkty fińskiego producenta muszą gonić rywali w temacie dokładności i jakości rejestrowanych danych.

W tym momencie wydaje się, że Suunto ma dobry sprzęt i przyjazną aplikację, która umożliwia szybkie i bardzo wygodne tworzenie tras GPS. Świetnym pomysłem było wprowadzenie funkcji Snap to Route. To wszystko może jednak okazać się za mało w starciu z konkurencją. Liczę, że niedługo doczekamy się kolejnych nowości i usprawnień w oprogramowaniu. Jak np. dedykowany tryb pod trening na bieżni lekkoatletycznej.

Mimo wszystko podoba mi się kierunek obrany przez fińskiego producenta. Długie wsparcie dla starszych modeli na pewno wpłynie pozytywnie na postrzeganie firmy przez użytkowników, którzy po latach udręki w końcu mogą mieć powody do zadowolenia.

[AKTUALIZACJA]

Niezbyt często zdarza się sytuacja kiedy nowe wersje oprogramowania oferują użytkownikom mniej niż wersje starsze. W przypadku dokładności danych GPS mamy tego przykład w Suunto 9 Peak. Pochwaliłem Finów chyba za wcześnie, bo Suunto zalicza sporą wpadkę na starcie. Nie to, że jesienna aktualizacja oznaczonej numerem 2.18.18 nie przynosiła żadnej poprawy rejestrowanych danych GPS - jest gorzej. Po ostatnim uaktualnieniu Suunto 9 Peak, w trybie GPS+QZSS+Galileo może mieć problemy z poprawnym zapisem śladu GPS. Przykładowe błędy w zapisie śladu możecie zobaczyć poniżej:

Wygląda to tak jakby zegarek co pewien czas tracił sygnał, a później interpolował po prostej do miejsca gdzie sygnał odzyskał. Oczywiście wpływa to negatywnie nie tylko na długość rejestrowanej trasy, ale również na prędkość, a co za tym idzie - tempo biegu. Jeżeli zatem zarejestrowałeś ostatnio kilka rekordów życiowych lub zacząłeś biegać interwały po 2:45 min./km (tak jak ja 🤣) - sprawdź ustawienia swojego zegarka.

Ponoć Suunto jest świadome tego problemu, więc można się spodziewać, że przyszła aktualizacja naprawi ten błąd. Póki co wskazane jest korzystanie z innych trybów zapisu danych - GPS+QZSS+BeiDou lub GPS+QZSS+Glonass.

[AKTUALIZACJA 2]

Problemy z Galileo zostały naprawione wraz z aktualizacją oznaczoną numerem 2.19.42, o której więcej przeczytacie tutaj.

Zobacz

Salomon SENSE FLOW 2 - test

Salomon SENSE FLOW 2 wjeżdżają na testy. Druga wersja modelu SENSE FLOW doczekała się dużych zmian. Jak te zmiany wpłynęły na komfort użytkowania oraz czy but z linii FLOW pozostał moim ulubionym leśnym butem? O tym i o wielu innych rzeczach piszę w tej recenzji, zapraszam.

Zobacz

Suunto 9 Peak - pierwsze wrażenia

Po wielu miesiącach oczekiwania firma Suunto w końcu zaprezentowała nowy zegarek. Suunto 9 Peak to zupełnie nowy sprzęt, z dobrze znanym oprogramowaniem. Jak sprawdza się on w praktyce i czy warto zainteresować się tym zegarkiem? Na to pytanie postaram się odpowiedzieć w niniejszym tekście.

Zobacz

COROS EvoLab - nowości w aplikacji COROS

Nowości w aplikacji COROS. Firma wprowadza ciekawe zmiany na swojej platformie, które pomogą nam w określaniu naszych obciążeń treningowych, a co za tym idzie - skuteczniej trenować.

COROS EvoLab

To swego rodzaju platforma naukowa, która przetwarza dane rejestrowane przez zegarek w czasie treningu. Na ich podstawie oceniany jest nasz poziom sprawności sportowej oraz obciążenie treningowe, jakiemu poddawane jest nasze ciało.

Co ciekawe producent zegarków COROS informuje, że EvoLab ma zastosowanie do wszystkich rodzajów treningów. Oferuje aktualne informacje zwrotne podczas i po treningu na zegarku oraz w aplikacji COROS do monitorowania dziennych, tygodniowych i długoterminowych wskaźników, takich jak obciążenie treningowe, regeneracja, intensywność etc.

Aplikacja wzbogaciła się o dodatkowe funkcje, takiej jak np. przewidywany czas ukończenia maratonu. Nowości dostępne są w zaktualizowanej zakładce Profil w mobilnej aplikacji COROS. 

Przejdźmy do konkretów, co nowego oferuje na EvoLab?

Training Load, czyli obciążenie treningowe

Obciążenie treningowe określa wpływ sesji treningowych wywieranych na nasze ciało. Każdy trening śledzony za pomocą zegarka COROS otrzymuje wynik obciążenia treningowego określany na podstawie tętna i czasu trwania treningu. Liczba zaczyna się od 0 i rośnie w zależności od intensywności i czasu aktywności.

Kondycja, obciążenie i zmęczenie

Nasza kondycja określana jest na podstawie obciążenia treningowego w ciągu ostatnich 6 tygodni. Wyższa wartość oznacza, że możemy dłużej, więcej, bardziej 😉. Obciążenie treningowe szacowane jest na podstawie wykonanych treningów z ostatnich 7 dni.

Zmęczenie to różnica między kondycją a obciążeniem treningowym. Zaprojektowano ją w skali od 0 do 100 w 5 stopniowej skali:

• Minimalne (0-19): Twoje obecne obciążenie treningowe jest niewielkie i może obniżyć Twoją kondycję w dłuższej perspektywie.
• Wydajne (20-39): Twoje obecne obciążenie treningowe zostało zmniejszone, aby umożliwić optymalną wydajność podczas wyścigów.
• Zoptymalizowane (40-59): Twoje aktualne obciążenie treningowe jest idealne do utrzymania lub poprawy kondycji.
• Wysokie (60-79): Twój obecny trening może być nieproduktywny ze względu na duże obciążenie w ostatnim czasie.
• Nadmierne (80-100): Twoje obecne obciążenie treningowe jest nadmierne i zwiększa ryzyko kontuzji.
  
  

4-tygodniowy rozkład intensywności

Kolejna ciekawostka to 4-o tygodniowy rozkład intensywności naszych treningów. Aplikacja dzieli trening  trening z ostatnich 4 tygodni na podstawie naszych stref progowych. Daje to nam szybki podgląd intensywności przeprowadzonych wszystkich jednostek treningowych.

Istnieją 3 różne poziomy intensywności treningów. Strefy tętna progowego używane są we wszystkich innych rodzajach treningu.

• Łatwy: Progowa strefa tempa 1 lub poniżej.
• Średnia: progowa strefa tempa 2 i 3.
• Trudne: Progowa strefa tempa 4 lub wyższa.
  
  

Recovery Timer

Zbyt mocny trening to proszenie się o problemy. W zasadzie wszyscy to wiedzą lub przynajmniej o tym słyszeli. Kluczowe jest to by wiedzieć kiedy odpuścić.

Po każdym treningu licznik informuje nas o czasie potrzebnym na pełną regeneracje. Podpowiada nam na jaki rodzaj jesteśmy w danym momencie gotowi. Wydzielono 3 strefy:

• 0% - 29%: Proszę odpocząć
• 30% - 89%: Gotowy do łatwego treningu
• 90% - 100%: Gotowy na ciężki trening

Warto tutaj zaznaczyć, że obecnie czas odpoczynku został określony na maksymalnie 96 godzin. Dlatego przy bardzo długich biegach ta skala może okazać się zwyczajnie za krótka. Dlatego nie zdziwcie się, że po biegu na 100 km, zegarek może was "motywować" do ciężkiego treningu 😉.

 

Kolejne ciekawe nowości to wskaźniki odnoszące się stricte do naszej dyspozycji biegowej.

Pierwszym z nich jest nasz Running Performance, czyli nasza wydajność biegowa.

Kondycja i sprawność to jedno, ale na naszą dyspozycję wpływa wiele czynników nie tylko trening, ale również sen, czy regeneracja. Funkcja ta ma za zadanie odpowiedzieć na pytanie jak dobry był twój ostatni bieg w porównaniu do twojej sprawności biegowej. Zakres waha się od 80% do 120% i ma pięć różnych poziomów od słabego do doskonałego.

• Słaby (80% – 95%)
• Rzetelny (96% – 98%)
• Dobry (99% – 101%)
• Świetny (102% – 104%)
• Doskonały (105% – 120%)
  
  

Następny widżet to Race Predictor, czyli kalkulator szacunkowy naszej obecnej formy.

Aplikacja szacuje nasze czasy i tempo wyścigu dla 5 km, 10 km, półmaratonu i maratonu na podstawie treningu z ostatnich 6 tygodni. Wg informacji zamieszczonej na stronie COROS EvoLab, duży wpływ na prognozy dotyczące maratonu będą miały biegi powyżej 30 km. Natomiast godzinne biegi z tempem progowym wpłyną wydatnie na prognozy dla dystansu 10 km lub półmaratonu.

Podsumowanie

Oczywiście ktoś może zapytać o dokładność generowanych danych i warto mieć świadomość, że są to tylko szacunki wyliczane na podstawie danych generowanych przez nasze zegarki. Sprzęt, który z jednej strony zbiera ogrom szczegółowych informacji, które czasami są obarczone są dużym błędem pomiarowym. Nie zmienia to faktu, że jest to bardzo ciekawa inicjatywa i mam nadzieję, że COROS będzie ją dalej rozwijał i udoskonalał. Wychodzi na to, że powoli nasze zegarki stają się faktycznie SMART 😉.

Zdjęcie tytułowe oraz grafiki zamieszczoene we wpisie pochodzą ze strony: https://coros.com/evolab.php

Tłumaczenie nazw i wskaźników - własne 😉

Zobacz

Salomon Sense FLOW - test

Salomon SENSE FLOW - co to za buty i jak się w nich biega? Czy warto się nimi zainteresować? Zapraszam do recenzji, gdzie piszę o wadach i zaletach tego modelu oraz o odczuciach z biegania w tych uniwersalnych butach od Salomona.

Podstawowe informacje
marka: Salomon
model: SENSE FLOW
nawierzchnia: teren
przeznaczenie: treningowe
waga (rozmiar 44 2/3): 285 g
drop (spadek pięta-palce): 8 mm

W Salomonach przebiegłem mój pierwszy bieg ultra i było to bardzo dawno temu 😉. Chociaż nie obyło się wówczas bez bólu to wspominam ten bieg z dużym sentymentem. Wtedy jeszcze o butach do biegania nie wiedziałem za wiele. Samych butów terenowych też nie było dużo na rynku. Nie licząc dużych marek, które oferowały głównie buty do biegania po asfalcie, kojarzyłem wówczas tylko dwie marki: Salomon i INOV-8. Nie zgłębiając tematu kupiłem wówczas buty Salomona, a dokładnie model FELLRAISER. Byłem z nich bardzo zadowolony do czasu kiedy nie przebiegłem w nich ultradystansu. Bo jak się wówczas okazało, były na mnie "ciut" za małe. Skutkowało to kolorowymi paznokciami po zawodach 🤣.

Mój brak doświadczenia zaowocował chyba podświadomą niechęcią, bo później już po Salomony nigdy nie sięgnąłem. Po latach postanowiłem sprawdzić co słychać w świecie Salomona. Na start zabieramy się za testy jednego z podstawowych modeli tej marki, czyli - SENSE FLOW.

Model ten doczekał się już w prawdzie swojego następcy - SENSE FLOW 2, ale w związku z tym, że ciągle można kupić obydwa buty zaczynamy testy od pierwszej wersji. Zwłaszcza, że obecnie można nabyć je w promocyjnej cenie i dlatego postaram się odpowiedzieć, czy warto się nimi zainteresować.

Nim jednak przejdziemy do recenzji standardowo zaznaczę, że nie jest to tekst sponsorowany. Buty zostały zakupione przeze mnie z prywatnych środków.

Producent o bucie

Buty SENSE FLOW zapewniają komfort stóp, zarówno gdy przemierzasz leśne ścieżki, jak i ulice miasta. Model ten zapewnia idealne dopasowanie i przystosowuje się do naturalnych ruchów stopy. Ponadto ma liczne cechy niezbędne w obuwiu przeznaczonym na szlak, które zwiększają przyczepność i trzymanie stopy.

Przeznaczenie

SENSE FLOW powstały z myślą o zastosowaniu zarówno w mieście jak i w terenie. Oczywiście taka próba połączenia odmiennych środowisk automatycznie wiąże się z koniecznością pójścia na pewne kompromisy. Mam trochę łatwiej niż inżynierowie Salomona, nie muszę iść na kompromis i dlatego biegam tylko w lesie 😁. Moje testy odnoszą się zatem wyłącznie do biegów w terenie. Warto jednak tutaj wspomnieć, że SALOMON przy produktach określa coś takiego jak "Poziom intensywności użycia". Dla modelu SENSE FLOW tenże został opisany na "od czasu do czasu". Skłoniło mnie to do zastanowienia, czy w związku z powyższym powinienem spodziewać się szybszego zużycia przy intensywnym użytkowaniu, ale o tym później.

Pierwsze wrażenia

Po wyjęciu butów z pudełka buty zaskakują lekkością. Nie jest to złudzenie, bo faktycznie SENSE FLOW w rozmiarze 44 2/3 ważą zaledwie 285 gramów - to miła niespodzianka. Ponadto rzuca się w oczy profilowana, zakrzywiona podeszwa, która ma zapewniać płynne przetaczanie się stopy po podłożu.

Wrażenia z pierwszego biegania miałem zaskakująco pozytywne. Buty są bardzo wygodne. Muszę uczciwie przyznać, że już dawno nie miałem na nogach tak wygodnych chodaków. Materiały użyte do wykonania tych butów są miękkie i elastyczne, co ma odczuwalny wpływ na komfort użytkowania. Wracając do domu po pierwszym bieganiu po leśnych ścieżkach krążyła mi myśl: "Znalazłem buty do mojego lasu" 😉.

Wygląd i cholewka

SENSE FLOW mogą się podobać. Mają prostą, wręcz minimalistyczną budowę. Cholewka zbudowana jest z cienkiej siateczki 3D Mesh, która po bokach wzmocniona jest zatopionym w niej syntetycznym materiałem. Konstrukcja jest bezszwowa, co wpływa na dobre dopasowanie do stopy i wygodę. Język stworzony jest z tego samego materiału, dodatkowo obszyty od wewnątrz przyjemnym w dotyku materiałem. Sznurówki to SALOMON'owy standard, czyli Quicklace. Zapiętek tworzy gładki materiał syntetyczny. Nad nim dodano elastyczny materiał, coś w rodzaju mini skarpety, co miało zapewnić lepsze dopasowanie do stopy.

W praktyce, jak już pisałem wyżej, w butach biega się bardzo wygodnie. Jednak przed bieganiem musimy buciki jakoś wcisnąć na nogę, co nie dla wszystkich może okazać się wygodne. Sznurówki nie dają nam dużego manewru jeżeli chodzi o poluzowanie buta. Dlatego zakładanie tych butów to trochę gimnastyka 😉. Co więcej, należy uważać by przy próbach wpychania stopy nie zawinąć elastycznego języka... tak zakładanie SENSE FLOW to najgorsza część związana z obcowaniem z tymi butami.

Konstrukcja tego buta, jak mniemam, wymusiła na inżynierach zastosowanie większego otworu i chyba stąd ta mini skarpeta, która zapewne ma za zadanie ograniczyć możliwość wpadania kamieni do wnętrza buta. W praktyce sprawdza się to dość dobrze, może nie wzorowo, ale dobrze.

Podeszwa i bieżnik

Podeszwę tworzy pianka EVA, z przodu jej grubość wynosi 16 mm, zaś z tyłu 24 mm. Mamy więc w konstrukcji standardowy, 8 milimetrowy drop. Zewnętrzną podeszwę tworzy guma, która według zapewnień producenta: jest wykonana z najbardziej trwałego materiału... Co do tego stwierdzenia mam pewne wątpliwości. Wydaje mi się, że zastosowana guma nie należy do najbardziej trwałych materiałów z jakimi się spotkałem. Po przebiegnięciu ponad 250 km, miejscami widoczne są ślady zużycia, co nie zawsze miało miejsce w przypadku konkurencyjnych modeli.

Bieżnik opisałbym jako - leśny. Mamy kołki, ale są one dość szerokie i niezbyt wysokie. Niczego innego bym się jednak nie spodziewał po modelu, który ma być uniwersalny. Wygląd wyglądem, ale jak się w tym biega? Mówiąc krótko - dużo lepiej niż się spodziewałem, ale rozwińmy trochę ten wątek.

Podwarszawskie "leśne wydmy" to nie jest najlepszy teren na sprawdzenie możliwości butów terenowych. Co innego Beskid Niski, czy Bieszczady 😁. Warunki w Beskidzie Niskim były akurat iście testowe, czyli nie za mokro, nie za sucho. Od razu zaznaczę, że w największe błoto nie wbiegałem, ale na mokrych odcinkach buty sprawowały się bardzo dobrze. Na trochę gorsze warunki trafiłem w Bieszczadach i gdybym przed biegiem wiedział jak wygląda trasa to pewnie Salomonów w ogóle bym nie założył. Na szczęście o tym nie wiedziałem i dlatego musiałem przebiec zaplanowaną 25 kilometrową wycieczkę. Zacząłem skonsternowany, a skończyłem z myślą, że w SENSE FLOW mógłbym komfortowo przebiec całego Rzeźnika 😉.

To nie był jednak koniec obszarów testowych, bo finalnie we FLOW'ach pobiegałem jeszcze w Tatrach! Zaznaczę, że w pełni świadomy tego, że ten teren to zdecydowanie za dużo niż docelowe przeznaczenie tych butów. O ile przyczepność do podłoża jest całkiem dobra to jednak nieduża ilość
amortyzacji powoduje, że przy dłuższych treningach bieganie po kamieniach, czy korzeniach jest już dla stóp odczuwalne.

Trwałość

Na stronie produktu możemy przeczytać:

Podeszwa Contagrip® MD to rozwiązanie stworzone z myślą o długotrwałym użytkowaniu. Jest wykonana z najbardziej trwałego materiału...

Osobiście mam co do tego stwierdzenia wątpliwości. Przebiegłem w tych butach ponad 250 km. W większości były to nawierzchnie luźne, a nie twarde. Miejscami zużycie bieżnika jest wyraźnie widoczne. W porównaniu z wcześniej testowanymi butami i takim kilometrażu raczej nie obserwowałem takiego stopnia zużycia jak w przypadku SENSE FLOW.

Zastanawiam się też, na ile trwała będzie siateczka Mesh, z której zbudowana jest cholewka. Do tej pory nie zaobserwowałem jej zużycia, ale sprawia ona wrażenie delikatnej. Zwrócę na to uwagę i ewentualnie dodam kolejny akapit, kiedy nazbieram więcej kilometrów.

Uwagi

Przyczepić mogę się do trzech rzeczy. Po pierwsze będą to zbyt krótkie sznurowadła, które sprawiają, że zakładanie SENSE FLOW wymaga pewnej gimnastyki. Po drugie będzie to trwałość podeszwy, która wydaje mi się być nieco poniżej średniej, w porównaniu z wcześniej testowanymi przeze mnie butami. Ostatnia uwaga tyczy się... koloru 😉, a może powinienem raczej napisać "niezdolności" zastosowanego materiału do czyszczenia. Jeżeli podoba się wam jasny kolor tych butów to lepiej przed pierwszym bieganiem zróbcie zdjęcie. Po spotkaniu z błotkiem już nigdy go więcej nie zobaczycie 😂.

Podsumowanie

Salomon SENSE FLOW to buty jakich szukałem, bardzo wygodne i lekkie, które doskonale sprawdzają się na leśnych ścieżkach. Nie są to buty pozbawione wad, ale zastosowane wygodne materiały sprawiają, że po prostu jest radość z biegania 😀.

 

 

Zobacz

Mobilność w treningu funkcjonalnym - recenzja książki

Wakacje za pasem, zatem to dobry moment na polecenie jakieś ciekawej książki. Zapraszam do krótkiej recenzji książki Aurelien Broussal-Derval i Stephane Ganneau pt. "Mobilność w treningu funkcjonalnym."

Zobacz

Polar OH1 - test dokładności optycznego czujnika tętna

Utarło się przekonanie, że najlepszym sposobem na dokładny pomiar tętna jest wykorzystanie pasów piersiowych. Czy jest to jedyny sposób pomiaru, który gwarantuje nam dużą dokładność? Dzisiaj postaram się udowodnić, że tak nie jest, a głównym bohaterem tego tekstu będzie... optyczny czujnik tętna.

Sprzęt do testów został zakupiony przeze mnie z własnych środków. 

Choć w zasadzie nie jest typowy tekst recenzujący 😉. Opisuję tutaj sprzęt marki Polar, ale materiał ten można traktować w kategoriach bardziej ogólnych. Na rynku dostępne są również inne niezależne czujniki tętna, które również mogłyby się znaleźć w tym tekście. Trzeba jednak uczciwie przyznać, że ich dostępność nie jest najlepsza i zdecydowanie najłatwiej jest kupić sprzęt Polar'a. Oczywiście test dokładności odnosi się wyłącznie do sprzętu Polar OH1. Na jego przykładzie chciałbym zaprezentować na jakim poziomie optyczne czujniki tętna potrafią rejestrować dane, co dla wielu osób może okazać się zaskakujące.

Optyczne czujniki tętna (OHRM) nie mają dobrego PR. Najczęściej słyszymy o nich, że nie są zbyt dokładne i jeżeli chcemy mieć wiarygodne wskazania tętna z treningu powinniśmy zaopatrzyć się w pas piersiowy. Trzeba uczciwie przyznać, że jest to opinia skąd inąd słuszna. Sam zresztą przyczyniłem się do jej potwierdzenia w ostatnim teście Coros'a Pace 2.

Problem dokładności danych nie wynika jednak z zastosowanej technologii, a związany jest wyłącznie z miejscem wykonywania pomiarów. Optyczne czujniki tętna od lat montowane są w zegarkach sportowych, więc najczęściej dane te pozyskiwane są z okolic nadgarstka. Nadgarstek, jak wykazują badania, to jedno z najgorszych miejsc do pozyskiwania tego typu danych, więcej o tym pisałem tutaj.

Co nam daje optyczny czujnik tętna?

Sama technologia pomiaru stoi na wysokim poziomie i w odróżnieniu do pasa piersiowego zapewnia nam dodatkowe dane biometryczne. Możemy do nich zaliczyć: częstotliwość oddechów, VO₂ max, ciśnienie krwi, saturację oraz zmienność rytmu i efektywność pracy serca.

Bogatsze dane to jedno, ale moim zdaniem nie jest to najważniejsza zaleta optycznych czujników tętna. Do dwóch największych zalet tego sprzętu zaliczyłbym wygodę użytkowania oraz niezawodność.

Wygoda

Przed zakupem wydawało mi się, że nie ma większej różnicy pomiędzy noszeniem pasa piersiowego, a opaski na ramię. Napiszę krótko - bardzo się myliłem. Pas nigdy przesadnie mi nie przeszkadzał, ale gdy się go pozbyłem szybko przywykłem do nowej rzeczywistości 😉.

Wygoda użytkowania odnosi się nie tylko do biegania, ale przede wszystkim do wszelakich ćwiczeń gimnastyczno-siłowych. Sesje treningu siłowego z pasem na piersi nie należą do przyjemnych, a część ćwiczeń jak np. brzuszki, czy burpees'y w ogóle dyskwalifikują jego użycie.

Niezawodność

Pisząc o niezawodności nie mam na myśli dokładności pomiarów, a trwałości urządzenia. Pasy piersiowe nie bez przyczyny zyskały miano najdokładniejszych urządzeń do pomiaru tętna. Mało kto jednak piszę o ich wytrzymałości, która jest w mojej opinii bardzo przeciętna. Oczywiście wszystko zależy od tego jak często korzystasz z tego sprzętu, ale jeżeli trenuje się niemal codziennie taki sprzęt wystarcza na maksymalnie pół roku. Nie ma tutaj znaczenia producent pasa, czy to będzie Suunto, Polar lub Garmin. Po kilkuset sesjach treningowych elastyczne pasy z elektrodami tracą ową elastyczność, bądź po prostu się zużywają. Możemy to zaobserwować nienaturalnie zawyżonymi lub zaniżonymi wartościami tętna.

Z własnego doświadczenia wiem, że przy regularnym treningu taki sprzęt wytrzymuje średnio pół roku. Czasami trochę więcej, czasami trochę mniej. Sposobem na wydłużenie żywotności jest oczywiście zakładanie pasa piersiowego wyłącznie na treningi jakościowe. Wówczas z dużym prawdopodobieństwem taki sprzęt posłuży nam kilka lat. W połączeniu z nadgarstkowym pomiarem tętna, wykorzystywanym na spokojnych rozbieganiach, taki zestaw powinien sprawdzić się dobrze. Jednak nie jest to rozwiązanie optymalne.

Dlaczego optyczny czujnik tętna jest bardziej niezawodny od pasa piersiowego? Odpowiedź jest prosta, niewiele możemy w nim zepsuć i nie specjalnie jesteśmy w stanie go "zużyć". Jedyne co może się nam przydarzyć to rozładowana bateria, ale przed tym łatwo można się zabezpieczyć. Od kiedy zacząłem biegać z naramiennym czujnikiem tętna, skończyły się moje problemy z pomiarem HR.

Dokładność pomiarów

Cała "tajemnica" w uzyskaniu dokładnych pomiarów z optycznego czujnika tętna tkwi w odpowiednim jego umiejscowieniu. Najlepszym miejscem będzie ramię lub przedramię. Więcej o optycznych czujnikach tętna i jakości pozyskiwania danych przeczytacie tutaj.

Osobiście korzystam z czujnika Polar OH1. Jest to sprzęt który zadebiutował na rynku pod koniec 2019 roku. Kilka tygodni temu firma Polar zaprezentowała jego następcę - Polar Verity Sense. Nowa wersja urządzenia doczekała się kilku przydatnych usprawnień, jeżeli jednak chodzi o dokładność pomiarów, wygląda na to, że oba urządzenia cechuje podobny poziom.

Jak to wygląda w praktyce? Spójrzcie sami na poniższe wykresy.

Pierwszy to spokojne wybieganie z przerwą na zawiązanie buta 😉. 

Dalej mamy trening podbiegów:

Kolejny przykład to dłuższe wybieganie:

Na koniec jeszcze sesja z interwałów:

Przykładów można umieścić więcej, ale chyba sami przyznacie, że są one dość... nudne. Analizując średnie i maksymalne wartości tętna widać, że oba urządzenia niemal identycznie rejestrują dane z aktywności. Różnice w danych są marginalne, a zarejestrowane odchylenia nie mają w zasadzie żadnego wpływu na ocenę danego wysiłku. Wartości średniego i maksymalnego tętna najczęściej są identyczne, a ewentualne różnice nie przekraczają 1 bpm (czyli, uderzenia na minutę).

Jedyne co możemy zaobserwować to delikatne, kilkusekundowe, opóźnienie w rejestrowaniu wykresu tętna z OH1 względem pomiaru z pasa piersiowego. Jednak jak już wspomniałem wyżej nie ma to wpływu na finalną jakość danych.

Czy warto?

Moim zdaniem zdecydowanie tak. Za wykorzystaniem optycznego czujnika tętna przemawia przede wszystkim wygoda użytkowania  - jest dużo wygodniejszy od czujników na klatkę piersiową. Czujnik zapewnia też bardzo dobrej jakości dane, a dodatkowo działa ze wszystkimi urządzeniami, bo może  komunikować się zarówno przez ANT+ jak również Bluetooth.

Jedyne co może się niektórym nie podobać to konieczność regularnego ładowania. 12 godzin pracy na jednym ładowaniu w przypadku OH1 może nie wyglądać imponująco. W praktyce jednak nie stanowi to wielkiego problemu, bo czujnik ładuje się szybko. Jeżeli jednak kogoś to nie przekonuje to można zainteresować się najnowszą wersją czujnika Polar Verity Sense, w którym czas pracy na jednym ładowaniu został podwojony i sięga 24 godzin.

Pod względem cenowym Polar OH1 pozytywnie zaskakuje, wyceniono go na 319 zł. Jest on co prawda droższy niż najtańszy pas piersiowy Polar H9 (259 zł), ale jednocześnie sporo tańszy od flagowego pasa Polar H10 (389 zł). W dłuższej perspektywie odchodzą nam również koszty związane z wymianą baterii, czy zakupu nowych elektrod.

Podsumowując krótko - warto!

Zobacz

Reebok AT CRAZE 2.0 - test

Stylistyka Reebok AT CRAZE 2.0 przywołuje we mnie wspomnienia butów sportowych z lat 90 XX wieku. Nie wiem, czy taka była inspiracja projektantów, ale jedno stwierdzić mogę na pewno - nie jest to propozycja, która kusi nowoczesnym designem, czy minimalistyczną formą. Podeszwa od razu zdradza do czego został stworzony ten but. O tym jak sprawdza się on na biegowych ścieżkach przeczytacie w niniejszym wpisie. Zapraszam do materiału.

Zobacz

Coros Pace 2 - test zegarka cz. 2

Czas na ostatnią część recenzji zegarka Coros Pace 2. Opisuję tutaj swoje doświadczenia treningowe, a później bierzemy na tapetę dokładność rejestrowanych danych. Na końcu oceniam i piszę co mi się w tym sprzęcie podoba, a do czego mam uwagi. Zapraszam do materiału.

Treningi biegowe

Sprzęt używałem jedynie podczas treningów biegowych. Choć według zapewnień producenta z powodzeniem możemy go używać również na rowerze, czy też na basenie. Ze względów na moje biegowe hobby skupiłem się tylko na tej dyscyplinie ponieważ o treningu rowerowym, a już w szczególności pływackim większego pojęcia nie mam.

Przechodząc do sekcji treningowej i wybraniu treningu Bieganie wyświetla się ekran początkowy, na którym znajdziemy informację o godzinie, wykrytym tętnie, naładowaniu baterii i zasięgu GPS. Ikonki tętna i satelity migają na zielono do póki nie zostaną wykryte dane.

Lista zaś obejmuje trzy pozycje: Start, Proste interwały i Ustawienia. Zacznijmy może od końca. W ustawieniach mamy możliwość ustawienia Powiadomień i  Auto pauzy. Jeżeli chodzi o alerty to możemy zdefiniować ich kilka rodzajów: dystansu, tempa, kadencji, tętna, mocy oraz odżywiania. Dla każdego z nich możemy oczywiście dostosować odpowiednie wartości.

Pace 2 w menu aktywności umożliwia zdefiniowanie prostych interwałów. Ustawiamy tutaj ilość powtórzeń, jednostkę biegową i odpoczynek. Mamy też opcję włączenia/wyłączenia rozgrzewki i schłodzenia. 

Akcent biegowy i odpoczynek możemy określić na kilka różnych sposobów. Do dyspozycji mamy oczywiście dystans (określany rzędem wielkości co 50 m), czas (co 5 sek.), ale również opcję "otwartą". Wówczas sami decydujemy o momencie zakończenia poszczególnego etapu poprzez wciśnięcie przycisku Wstecz.

Jeżeli zdecydujemy się na włączenie opcji Rozgrzewka. Rozpoczęcie treningu zaczyna się od tego elementu, a zakończenie tej części następuje po kliknięciu przycisku Wstecz, wówczas rozpoczyna się pierwszy interwał. Analogicznie ma się sytuacja w przypadku Schłodzenia, które rozpoczyna się automatycznie po zakończonej serii interwałów.

Bardziej złożone interwały, np. takie o zmiennych akcentach biegowych, możemy zdefiniować przy pomocy aplikacji Coros, jako konkretną sesję treningową.

Tutaj mała uwaga, w edytorze sesji treningowej mamy na końcu coś takiego jak Przerwa. Jest to błąd tłumaczenia, nie chodzi oczywiście o przerwę tylko schłodzenie (eng. Cool down). Może to wprowadzać w błąd sugerując dodanie jej gdzieś pomiędzy akcenty biegowe.

Trening rozpoczynamy wsiąkając przycisk główny. Przyciskiem Wstecz możemy łapać międzyczas. Ponowne "kliknięcie" cyfrowego pokrętła spowoduje zatrzymanie sesji treningowej. Wówczas na ekranie wyświetlają się następujące opcje: Wznów, Zakończ, Szczegóły i Okrążenia. Trening kończymy wybierając opcję Zakończ i przytrzymując dłużej przycisk główny, a na ekranie zaczyna się odliczanie od 3. Taki sposób skutecznie zabezpiecza nas przed przypadkowym zakończeniem sesji treningowej.

Zapis treningu odbywa się błyskawicznie niezależnie od jego długości. Następnie wyświetlane jest obszerne podsumowanie treningu, wraz z jego śladem GPS.

Trening na bieżni

Każdy kto biegał z zegarkiem na bieżni wie jak wygląda później taki trening na mapie. Dla tych co nie wiedzą podpowiem - jak dobrze skręcone spaghetti 😉. Coros postanowił coś z tym zrobić i wynik tych prac wprawił mnie w osłupienie. Zobaczcie sami jak to wygląda:

Firma jako pierwsza wprowadziła do zegarków sportowych tryb biegania po bieżni, w którym zastosowany algorytm koryguje zapisany ślad GPS do wybranego toru bieżni na stadionie. Przed rozpoczęciem treningu musimy tylko zdefiniować po którym torze będziemy biegać i wjo 😉. Resztą zajmuje się sprzęt, a nasz trening zapisywany jest z dokładnością do metra, przez co możemy dokładnie oszacować tempo biegu.

Ze względu na panującą pandemię i zamknięte stadiony, nie udało mi się sprawdzić jak ten trening wypada w praktyce, ale z pewnych źródeł wiem, że działa 😀.

Uwagi

Jeżeli miałbym się do czegoś przyczepić w kwestii treningu biegowego to byłoby to określanie bieżącego tempa. Zdaje sobie sprawę, że jest to wskaźnik bardzo nieprecyzyjny nad którym trudno "zapanować". Jednak odnoszę wrażenie, że Suunto zrobiło to lepiej. Wartości chwilowego tempa w Pace 2 potrafią dryfować dość obszernie. Szczegół, ale zwracam na to uwagę.

Trening siłowy

O treningu siłowym pisałem już trochę przy okazji omawiania aplikacji Coros. Za pomocą tego oprogramowania możemy taki trening dość szybko zaplanować. Pomocny w tym będzie obszerny atlas ćwiczeń, który dla ułatwienia możemy filtrować po: częściach ciała, mięśniach lub sprzęcie do ćwiczeń.

Zdefiniowany trening możemy zsynchronizować z zegarkiem i będzie on dostępny w zaplanowanych sesjach treningowych. Po uruchomieniu treningu Pace 2 automatycznie zlicza wykonane powtórzenia. Kiedy do końca serii zostaje nam 3 powtórzenia, zegarek sygnalizuje to alertem dźwiękowym. Serię kończymy jednak manualnie (na wypadek gdybyśmy chcieli wykonać więcej) wciskając przycisk Wstecz. Następnie odliczana jest zaplanowana przerwa po której automatycznie zaczyna się kolejna seria ćwiczeń. No i wszystko byłoby pięknie gdyby nie fakt, że te zliczanie ćwiczeń zegarkowi zwyczajnie nie idzie 😉. Skuteczność zależy oczywiście od ćwiczenia, ale realnie nie jest to opcja warta uwagi i należy to traktować w formie ciekawostki. Szkoda, bo liczyłem tutaj na więcej.

Sam atlas ćwiczeń uważam jednak za bardzo przydatne narzędzie i dobre źródło wiedzy. Ułatwia dobór ćwiczeń i zaplanowanie wieczornej gimnastyki, co dla mnie było największym "hamulcem" do ruszenia się z kanapy.

Dokładność GPS

Na początek informacja na temat terenu gdzie prowadzone były testy, bo to oczywiście może mieć wpływ na jakość uzyskanych danych. Biegam niemal wyłącznie w terenie, unikam asfaltu i chodników jak mogę 😉. Dlaczego o tym piszę? Bo może mieć to duży wpływ na uzyskane wyniki. Drzewa mogą tłumić sygnał GPS, co finalnie ma oczywiście wpływ na jakość uzyskiwanych danych. Nie będę tutaj wchodził w szczegóły, chciałbym jedynie zaznaczyć, że bieganie w lesie jest potencjalnie narażone na większe niedokładności pomiarowe, niż bieganie na otwartej przestrzeni i warto to mieć z tyłu głowy.

Chciałbym zwrócić uwagę na jeszcze jeden aspekt. Chodzi mi o ścisłe porównywanie śladu GPS do internetowych map, czy zdjęć satelitarnych, co nie zawsze jest poprawne. Musimy pamiętać, o czym chyba mało kto zdaje sobie sprawę, że owe mapy również obarczone są błędem i posiadają własne zniekształcenia. Dlatego nie zawsze ślad "nie biegnący" po ścieżce zaznaczonej na mapie oznacza błędny pomiar. Ktoś oczywiście zapyta: Jak w takim razie możemy to zweryfikować? Odpowiedź jest prosta - nie możemy 😁. Nie piszę tego, żeby bronić producentów zegarków sportowych, nie twierdzę też, że każde odstępstwo śladu od leśnej ścieżki wynika ze zniekształcenia zdjęcia satelitarnego, zwracam jedynie uwagę, że takie odstępstwa mogą wynikać zarówno przez błędy z rejestrującego urządzenia, jak również z niedokładności danych podkładowych.

Coros Pace 2 zapewnia nam 3 tryby pomiarowe:

• GPS/QZSS
• GPS/QZSS + Glonass
• GPS/QZSS + BeiDou

Dla niewtajemniczonych rozszyfrowujemy powyższe terminy. GPS to oczywiście globalny system nawigacyjny USA. QZSS (Quasi-Zenith Satellite System) to japoński system regionalny, który wspiera system GPS i poprawia jego dokładność na obszarze wschodniej Azji i Oceanii. Glonass i BeiDou to z kolei odpowiedniki amerykańskiego GPS, czyli globalne systemy utworzone odpowiednio przez Rosję i Chiny. Domyślenie mamy włączone GPS/QZSS + Glonass i taka konfiguracja powinna działać u nas (tj. w Europie) najlepiej.

Jak zatem wypada Pace 2 jeżeli chodzi o dokładność rejestrowanych śladów GPS? No cóż zacznijmy od tego, że w tym wypadku trudno o jakieś wiarygodne dane referencyjne. Porównując jednak zarejestrowany ślad z wygenerowanymi trasami *.gpx trudno doszukać się jakichkolwiek istotnych niezgodności. Występują oczywiście małe odchylenia od szlaku, ale są to raczej kosmetyczne niedociągnięcia niż błędy.

Z zegarkiem wykonałem kilkanaście treningów i muszę przyznać, że nie odnotowałem żadnej sytuacji, w której Coros istotnie "zjechałby" z trasy. W porównaniu z, co prawda kilkuletnim już Suunto Spartan Ultra można zaobserwować, że Pace 2 rejestruje ślad z mniejszymi odchyleniami od ścieżek, co prezentuje na przykładowych zrzutach.

Tryb UltraMax

O tym trybie wspominałem już w pierwszej części recenzji. Jest to tzw. tryb oszczędny, kiedy urządzenie na każde 2 minuty korzysta z sygnału GPS tylko przez 30 sekund, a przez kolejne 90 wykorzystuje akcelerometr i żyroskop do oszacowania naszej pozycji. Ma to wyraźny wpływ na długość pracy na jednym ładowaniu, ponieważ ze standardowych 30 godzin czas wydłuża się do 60h. Oczywiście w konsekwencji uzyskujemy mniej dokładne dane. O jakich różnicach mówimy? Dla przykładu na długim treningu Suunto Spartan Ultra wyliczył mi dystans: 41,28 km. Na tej samej trasie Coros Pace 2 w trybie UltraMax pokazał: 41,75 km. Mówimy zatem o niespełna 500 metrów różnicy, przyznam szczerze - byłem pod wrażeniem.

Jeżeli zaś chodzi o dokładność śladu to w przeważającej części wygląda on na poziomie mojego starego zegarka. Incydentalnie zdarzają się jednak większe błędy jak na zrzucie poniżej.

Nieco gorzej w trybie UltraMax zegarek poradził sobie na mniejszej pętli. Ostre skręty to potencjalnie fragmenty najbardziej narażone na niedokładności. Doskonale pokazuje to przykład poniżej, gdzie wykonałem bieg na 4 kilometrowej pętli w trybie standardowym oraz UltraMax.

Choć błędy na obrazku wydają się być spore, to w długości odcinka różnica pomiędzy dwoma pomiarami to raptem 0,11 km. W trybie standardowym na "kółko z rozbiegówką" zegarek zarejestrował 6,34 km, natomiast w trybie UltraMax 6,45 km.

Z jednej strony jestem pod wrażeniem pracy inżynierów, którzy potrafili uzyskać takie rezultaty. Z drugiej zaś zastanawiam się kto w ogóle będzie z tego korzystał? 🤔 Pace 2 już w trybie standardowym zapewnia świetny czas pracy na jednym ładowaniu. Być może jest to opcja dla maniaków biegających ultra powyżej 24h, bo z powodu braku nawigacji nie jest to sprzęt na górskie ultra.

Reasumując, jakość rejestrowanego śladu GPS jest bardzo dobra, choć trzeba też uczciwie przyznać, że pora roku (marzec) była sprzyjająca dla testowanego urządzenia. Drzewa nie miały jeszcze liści, więc potencjalne tłumienie sygnału GPS w lasach, które występuje w wyniku obecności gęstego poszycia, nie zaobserwowałem 😉.

Ocena dokładności nadgarstkowego czujnika tętna

Nadgarstkowy pomiar tętna jest dość kontrowersyjną technologią. Z jednej strony jest to bardzo wygodne - zakładamy zegarek i bez żadnych dodatkowych akcesoriów mamy rejestrowany pomiar. Problem w tym, że jakość tego pomiaru często bywa niewystarczająca, więcej o tym pisałem tutaj.

Osobiście nie jestem fanem takiego rozwiązania i to z kilku powodów. Po pierwsze realnie płacimy za tą technologię z której de facto nie korzystamy. Jeżeli z jakiegoś powodu będziemy chcieli rejestrować pomiar tętna na treningu, będziemy zmuszeni zakupić dodatkowe akcesorium, czy to w postaci pasa na klatkę piersiową, czy optycznego czujnika na ramię. Drugi argument za zaprzestaniem montowania tych czujników to... klimat. Przez większość część roku jesteśmy "skazani" na grubszą odzież. Wtedy zegarek najwygodniej założyć na ubranie, szamotanie się z rękawami w czasie treningu to nie jest nic przyjemnego. To jednak tylko mała dygresja, jak ten sprzęt sprawdza się w praktyce?

Zacznijmy od metodyki, bo to dość istotne. Często zdarza mi się oglądać sytuacje, kiedy recenzent danego zegarka porównuje go z kilkoma innymi urządzeniami umieszczonymi często na tym samym ręku. Pragnę zaznaczyć, że taki test nie prezentuje wiarygodnych wyników. Przede wszystkim dlatego, mając na jednym ręku dwa zegarki siłą rzeczy jeden jest umieszczony wyżej nadgarstka przez co będzie miał "przewagę". Poza tym odwoływanie się do dwóch lub więcej wyników z nadgarstkowego pomiaru tętna niczego nie wyjaśnia. Żaden sprzęt dostępny na rynku nie robi tego dobrze, więc opierając się tylko na pomiarze z nadgarstka nie ma absolutnie większego sensu. W swoim teście za urządzenie referencyjne przyjąłem optyczny czujnik tętna Polar OH1.

Jak w praktyce wypada czujnik? Mówiąc krótko - jak typowy sprzęt tego typu. Czyli na spokojnych rozbieganiach radzi sobie całkiem dobrze. Zarejestrowane wartości najczęściej nie odbiegały od pomiarów z czujnika OH1. Oczywiście zdarzają się jakieś różnice, czy drobne odchylenia, ale w ujęciu całościowym odzwierciedlają one faktyczny wysiłek treningowy. Takich dni było najwięcej, ale też zdarzały się i takie kiedy na pomiarze z OH1 miałem średnie tętno na poziomie 139, a Coros Pace 2 pokazał mi 150. Jeżeli dodam do tego, że był to mój bieg długi (37 km) to mamy w tym wypadku zupełnie inny rodzaj treningu.

Najczęściej, co jednak chciałbym podkreślić, na spokojnych rozbieganiach rejestrowane dane były bliskie temu co odnotowywał czujnik OH1, a różnica pomiędzy średnim tętnem wynosiła między 1, a 2 uderzenia serca. Kluczowe przy nadgarstkowym pomiarze jest żeby sprzęt umieścić nieco powyżej nadgarstka i zapiąć pasek w taki sposób, aby urządzenie dobrze przylegało do ręki. Nie może być, ani za luźno, ani za ciasno 😉, więcej o tym pisałem we wpisie o optycznych czujnikach tętna.

Biegi spokojne to jedno, ale istotniejsze, a już na pewno trudniejsze jest rejestrowanie akcentów treningowych. Jak sobie z tym radzi czujnik z Pace 2? Mówiąc krótko - nie radzi sobie.

Podczas wykonywanie szybszych, krótkich odcinków jak przebieżki sprzęt wyraźnie się "gubi" 😉. Poniżej przykładowy wykres tętna na krótkich przebieżkach:

Jeszcze gorzej ma się sytuacja w przypadku podbiegów. Wówczas mocno pracujemy pod górę, a kiedy jesteśmy na szczycie górki nasze tętno dość szybko spada. Zmiany są duże w krótkim odstępie czasu i zegarek nie potrafi ich zarejestrować.

Trochę lepiej wygląda sytuacja w przypadku wykonywania kilkuminutowych interwałów. Odcinki są już na tyle długie, że zmiany tętna udaje się zarejestrować, ale jakość tych danych pozostawia wiele do życzenia. Poniżej przykład z takiego treningu.

Podsumowując, nadgarstkowy czujnik tętna w zegarku Coros Pace 2 jest bardzo przeciętny. Dość dobrze radzi sobie przy treningach o niskiej intensywności, a ewentualne błędy pomiarowe nie mają większego wpływu na ocenę intensywności całego treningu. Jednak nawet i przy spokojnych biegach zegarek potrafi spłatać figle, zwłaszcza jeżeli nie zapniemy paska odpowiednio mocno. Jakość pomiarów zaczyna jednak wyraźnie spadać wraz ze wzrostem intensywności wysiłku. Kilkuminutowe interwały są co prawda rejestrowane, ale z wyraźnym błędem, choć ciągle możemy je łatwo wskazać na wykresie. Jednak kiedy zmienność intensywności jeszcze bardziej wzrasta np. podczas zabawy biegowej, czy w czasie podbiegów sprzęt już zupełnie sobie nie radzi i zarejestrowane dane często nie mają nic wspólnego z realnym wysiłkiem.

Podsumowanie

Coros Pace 2 to sprzęt nietuzinkowy i oryginalny zarazem. Jest to najtańsza propozycja zegarka sportowego marki Coros. Producent obrał jednak odmienną strategię niż liderzy rynku zegarków sportowych. Konkurencja proponuje dobrze wykonane urządzenia z dużymi ograniczeniami zarówno  sprzętowymi jak i funkcyjnymi. W przypadku Pace 2 mamy sytuację odwrotną, z wierzchu niepozorny, a w środku "wariat" 😉. Jeżeli weźmiemy pod uwagę kryterium "możliwości do ceny" to ten sprzęt nie ma sobie równych i zjada konkurencyjne urządzenia na śniadanie. Mogą z nim tylko konkurować w kategorii wyglądu. Coros jednak zrobił zręczny unik i zamiast tłumaczyć dlaczego nie użył lepszych materiałów wykończeniowych mówi wprost, że priorytetem jest waga. Tak powstał super lekki, prawie wszystko-mający sprzęt treningowy, który dla większości sportowców, amatorów jak i pro, będzie sprzętem kompletnym. Bardzo podoba mi się ta strategia i cieszy mnie, że Coros zaproponował coś innego, a nie kolejny tani zegarek z innym logo na obudowie.

Na duży plus zasługuje również aplikacja. Ładna, intuicyjna i przede wszystkim bardzo sprawna zapewnia dobre wrażenia z użytkowania. Synchronizacja z urządzeniem przebiega błyskawicznie, co niestety nie jest rynkowym standardem. Ponarzekać można na brak webowej wersji platformy treningowej, choć tutaj osoby o analitycznym zacięciu mogą skorzystać z dostępnych alternatyw.

Coros Pace 2 to zegarek, który chyba nie da się nie polubić. Choć miałem do niego kilka uwag to gdybym był zapalonym maratończykiem, czy biegał krótsze dystanse - nie szukałbym dalej. Jednak jako górski zwierz jednego braku przeboleć nie mogę - nawigacji. Jest to dla mnie kluczowa funkcja, z której nie jestem w stanie zrezygnować. Nie chodzi mi nawet o dostępność do map, bo te wolę przeglądać na większym ekranie, ale o zwykłą nawigację po śladzie. Wielokrotnie ustrzegła mnie nie tylko przed zgubieniem trasy na biegu, ale przede wszystkim ratowała skórę w czasie górskich ekspedycji.

Pace 2 jako typowy zegarek biegowy określiłbym mianem sprzętu kompletnego. Jeżeli szukacie zegarka sportowego, jego wygląd spełnia wasze oczekiwania - brać nie zastanawiać się - będziecie zadowoleni.

Linki do wcześniejszych tekstów:

Coros Pace 2 - test zegarka cz. 1
Coros Pace 2 - aplikacja

Zobacz

Coros Pace 2 - aplikacja

Kontynuujemy testy zegarka Coros Pace 2. W tym wpisie odchodzimy trochę od samego urządzenia na rzecz aplikacji, ale testując dany sprzęt nie sposób nie wspomnieć o platformie do zarządzania danym sprzętem. Jest to kluczowy element całości i z punktu widzenia komfortu użytkowania zegarka, równie ważny, co samo urządzenie. Dzisiaj omawiam szeroko aplikacje Coros przy pomocy której obsłużymy nie tylko Pace 2 i pozostałe urządzenia marki, ale również możemy zarządzać, planować i analizować nasze treningi. Zapraszam do materiału.

Zobacz