W poprzednim wpisie informowałem Was, że w lipcu br. ruszamy w Pamir, aby zdobyć Pik Karola Marksa (6723 m n.p.m.), który do tej pory nie ma jeszcze polskiego wejścia.
Poniżej krótka prezentacja uczestników tego wyjazdu.
Logo wyprawy Marks Engels 2013
 |
Tomasz Kosicki, KW Warszawa
Doktorant na Norwegian University of Science and Technology. Miłośnik gór, podróży i przygód. Ma za sobą szereg wejść na szczyty 6-, 5- i 4-tysięczne, także solo w warunkach zimowych. Nie interesuje go kolekcjonowanie popularnych szczytów najprostszymi drogami. Hartu i wytrzymałości nabierał w norweskich górach zimą, szczególnie w jego ulubionym Trollheimen. Wspinał się także w Pamirze, Andach, Kaukazie, Atlasie, Alpach i oczywiście w Tatrach, do których zawsze z chęcią powraca.
|
 |
Arkadiusz Pawłowski, KW Warszawa
Absolwent kierunku geografii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pasjonat gór i wspinania, łączący swoje podróże z zainteresowaniami kulturowymi i fotografią. Ma na swoim koncie między innymi zimowe zdobycie obu wierzchołków Elbrusa, wejście na Grossglocknera, oraz szereg dróg wspinaczkowych w Alpach i Tatrach. Przygotowując się do swoich wypraw, uczestniczy w biegach przygodowych.
|
 |
Aleksander Kosicki
Absolwent informatyki na Politechnice Warszawskiej. Miłośnik gór i pejzażu górskiego, podróżnik. Ostatnio szczególnie zainteresowany regionem Azji Środkowej. Ma za sobą kilka szczytów w Alpach. Wspinał się także na Kaukazie, w norweskim Jotunheim, oraz w Tatrach. Na wyjeździe pragnie po raz pierwszy zmierzyć się z sześcioma tysiącami... a także spotkać z prawdziwą, nieskażoną przemysłem turystycznym kulturą tadżycką.
|
Za siedmioma górami, za siedmioma lasami, a także za siedmioma pustyniami, gdzieś daleko, w samym sercu Azji, wznoszą się ku niebu dwa szczyty przepiękne. Niewyobrażalne ściany strzegące dostępu do nich w tajemniczy sposób rezonują z absurdalnymi imionami, jakie im nadano. Zapomniane, rzadko odwiedzane, nigdy nie trawersowane? Czy widziane kiedykolwiek przez Europejczyków? Może kilka razy, na mapie, a może z satelity. Majaczą w oddali te śnieżno-skalne brzytwy, w oddali coraz nam bliższej...
